اسلوب معانی قرآنشیوه خاص قرآن در به کارگیری الفاظ بدون خطا در رساندن معنا را اسلوب معانی قرآن گویند. ۱ - فصیح، بلیغ و بدیععلم معانی یکی از سه علم تشکیل دهنده علم بلاغت است که با رعایت آن، از خطا در رساندن مقصود گوینده به ذهن شنونده جلوگیری می‌شود. سخن در معانی و بیان، به اعتبار لفظ، فصیح خوانده می‌شود؛ زیرا نگاه فصاحت به مجرد لفظ است. و به اعتبار لفظ و معنی، بلیغ خوانده می‌شود؛ زیرا نگاه بلاغت به هر دو سو است؛ اما بدیع را نه فصیح می‌دانند و نه بلیغ؛ زیرا بدیع، امری خارجی است که مقصود آن تنها آراستن کلام است. ۲ - تعریفاسلوب معانی قرآن، به شیوه خاص قرآن کریم در به کارگیری الفاظ اشاره دارد که آن را از هرگونه اشتباه در رساندن معانی موردنظر مصون می‌دارد و مفاهیم وحیانی را به بهترین وجه و بدون هیچ نقصی به مخاطب می‌رساند. [۱]
خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، ج۱، ص(۳۸۳-۳۸۴).
۳ - عناوین مرتبطاسلوب بلاغی قرآن . ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «اسلوب معانی قرآن». رده‌های این صفحه : اسلوب بلاغی قرآن
|